ประธานยูฟ่า อาแล็กซานเดอร์ แชแฟรีน เป็นผู้มอบเหรียญรางวัลบนเวที พร้อมกับเลขานุการยูฟ่า ธีโอดอร์ ธีโอดอริดิส, ประธานสหพันธ์ฟุตบอลอิตาลี กาบรีเอล กราวีนา และประธานสมาคมฟุตบอล ปีเตอร์ แม็กคอร์มิก[99] แอแดร์ซึ่งเป็นผู้ทำประตูชัยให้กับโปรตุเกสในนัดชิงชนะเลิศครั้งที่แล้ว เป็นผู้นำถ้วยรางวัลเข้าสู่สนาม[90] ผู้เล่นทีมชาติอังกฤษส่วนใหญ่เอาเหรียญเงินที่คล้องคอออก[100] เซเฟรินมอบถ้วยรางวัลให้กับกัปตันทีมชาติอิตาลี จอร์โจ กีเอลลีนี[101] การชนะลูกโทษของอิตาลีทำให้พวกเขาชนะเลิศฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรปเป็นสมัยที่สองและเป็นครั้งแรกในรอบ 53 ปีหลังจากที่พวกเขาชนะเลิศครั้งแรกในปี 1968 นับเป็นช่องว่างของระยะเวลาที่ทีมชาติไม่ได้คว้าแชมป์ยาวนานที่สุด[92] อิตาลีกลายเป็นชาติที่สี่ที่ชนะเลิศรายการนี้มากกว่าหนึ่งสมัย เทียบเท่ากับฝรั่งเศสที่ชนะเลิศสองสมัย และน้อยกว่าเพียงแค่สเปนและเยอรมนีที่ชนะเลิศทีมละสามสมัย นี่เป็นนัดชิงชนะเลิศครั้งที่เจ็ดที่มีการต่อเวลาพิเศษ (ต่อจากปี 1960, 1968, 1976, 1996, 2000 และ 2016) และเป็นครั้งที่สองที่ต้องตัดสินด้วยการยิงลูกโทษ (ต่อจากปี 1976) อิตาลีกลายเป็นชาติแรกที่ชนะการยิงลูกโทษสองครั้งในการแข่งขันรายการนี้[102] นี่เป็นครั้งที่สามที่ทีมที่ตามหลังในครึ่งแรกพลิกกลับมาชนะเลิศได้ (ต่อจากปี 1960 และ 1968)[103]

กองหลังอิตาลี เลโอนาร์โด โบนุชชีได้รับรางวัลผู้เล่นยอดเยี่ยมประจำนัด[1] ในขณะที่เพื่อนร่วมทีมอย่างจันลุยจี ดอนนารุมมาได้รับรางวัลผู้ยอดเยี่ยมประจำทัวร์นาเมนต์ เขาเป็นผู้รักษาประตูคนแรกที่ได้รับรางวัลนี้[104] ทีมชาติอิตาลีมีผู้เล่นติดทีมยอดเยี่ยมประจำทัวร์นาเมนต์ห้าคน ได้แก่ ผู้รักษาประตู จันลุยจี ดอนนารุมมา, กองหลัง เลโอนาร์โด โบนุชชีและเลโอนาร์โด สปีนัซโซลา, กองกลาง ฌอร์ฌิญญู และกองหน้า เฟเดรีโก กีเอซา ในขณะที่ทีมชาติอังกฤษมีผู้เล่นติดทีมยอดเยี่ยมสามคน ได้แก่ กองหลัง แฮร์รี แมไกวร์และไคล์ วอล์กเกอร์ และกองหน้าราฮีม สเตอร์ลิง[105] ฌอร์ฌิญญูกลายเป็นผู้เล่นคนที่ 10 ที่ได้ลงเล่นและชนะเลิศทั้งยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกและฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรปในฤดูกาลเดียวกัน โดยเมื่อหกสัปดาห์ก่อนหน้านี้ เขาชนะเลิศยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกกับเชลซี[106] ทีมชาติอิตาลีมีการแห่ฉลองแชมป์ที่โรมในวันถัดมา (12 กรกฎาคม) โดยแห่รถตั้งแต่อุทยานวิลลาบอร์กีสไปยังพระราชวังกีรีนัล มีผู้เข้าร่วมหลายพันคน ผู้เล่นในทีมได้พบปะกับนายกรัฐมนตรีอิตาลี มารีโย ดรากี ที่พระราชกีจี[107] และในวันที่ 16 กรกฎาคม ผู้เล่นทีมชาติอิตาลีทั้ง 26 คนได้รับเครื่องอิสริยาภรณ์คุณธรรมแห่งสาธารณรัฐอิตาลี[108]